1-mart — Zulfiya tavallud topgan kun

Bahorning ilk kuni — xalqimizning sevimli shoirasi, taniqli jamoat arbobi, Oʻzbekiston xalq shoiri Zulfiya tavallud topgan kun mamlakatimizda keng nishonlanadi.

Zulfiya, bahor, yoshlik, goʻzallik, sevgi va sadoqat, ezgulik va nafosat... Bu tushunchalar oʻzaro chambarchas bogʻlanib ketgandek. Zero, ushbu motivlar shoira ijodining asosini tashkil etadi. Zulfiya sheʼrlari serqatlam maʼnolari, munis ohanglari bilan kishi qalbidan tezda joy oladi. Shu bois, uning sheʼru dostonlari xalqimiz koʻngliga jo boʻlib, tilidan tushmay kelmoqda.

Shoira bir sheʼrida taʼkidlaganidek, bogʻlar qiygʻos gullayveradi, qir-adirlar yashnayveradi, bahorlar kelaveradi, shu bilan birga, Zulfiya sheʼrlari ham dillarda qayta tugʻilaveradi.

BU OQSHOM...

Bu oqshom porillar dil nuringizda,

Diydor baxti nasib yana Siz bilan.

Turibman, azizlar, huzuringizda

Hamon oʻtligʻ koʻngil, yorugʻ yuz bilan.

Hamon mulkimdagi siymu zarim — sheʼr.

Sochimda, chehramda yillardan nishon,

Sajdagohim tanho Vatan, Ona Yer,

Orzularim karvon, sarbonim — ishonch.

Hamon ota-onam, ikki jahonim

Aziz yodi aro shikasta, butman

Ishqim — alangadir, qordir hijronim

Sakson yil lovullab soʻnmagan oʻtman.

Ikkita koʻzimga ikki qoragʻich —

Munisim Hulkarim, alpim Omonim

Shirin nabiralar hayotdan tortigʻ

Har biri joniga payvanddir jonim.

Nomlari, yodlari paygʻambar monand

Hazrat ustozlarim — teran ildizlar,

Men undan jon olib koʻkargan daraxt,

Mevasi — qalbimdan otilgan soʻzlar.

Hikmatlar bagʻrida dur, marvaridim

Ajdodlarim menga iftixor, gʻurur

Shu mavjlardan tomgan nuqra umidim

Shoira qizlarim baxsh etgan surur.

Bu nazm bogʻiga kirolmas xazon,

Bizni mahv etolmas zavol lashkari,

Men ketsam mungʻaymas umrim hech qachon,

Bu bogʻlar — bir bogʻlar boʻladi hali...

Hamon eʼtiqodim — haqiqat, hakdir,

Soʻzlayman, yuzimni tutib Kaʼbaga,

Yemira olmaydi oʻtkinchi taqdir,

Osuda oʻtadi ruhim abadga.

Eʼzozlar, ardogʻlar uchun tashakkur

Asli Siz oftobim, men ziyosiman.

Tonglaringiz kulsin doriloman, hur,

Baxtim shul — oʻzbekning Zulfiyasiman.

BOGʻLAR QIYGʻOS GULDA

Bogʻlar qiygʻos gulda — yaxlit bir chaman,

Har daraxt anvoi bir tarovatda.

Bir kaft bogʻ mehnatu hosilga vatan,

Oʻzga koʻrk, oʻzga rang har bir daraxtda.

Har navda bir gulda, har gulda bir roʻy,

Har daraxt bargi bir dunyo hikoya,

Har birin hosili oʻzgasiga koʻrk,

Biri-biri uchun qudrat, himoya.

Vatanim koʻzimda: qay burchi aziz,

Bilmam, qayda tole serzavq, serjilo?

Yalpi toʻlishadi bedaxl yurtimiz,

Naq har qarichi dil, jon tomir goʻyo,

Bir qardosh tinchisiz — oʻzga beorom

Birining nonisiz — oʻzga emas toʻq...

Bu — qadim dunyoda yangi bir olam,

Bunda orqa togʻsiz bir tirik jon yoʻq.

Tayanch boʻlmasaydi odamzod albat,

Oʻzi kashf etardi, kashf etganday baxt!

SOGʻINIB

Shu kunlarda bahorga zorman,

Navjuvonlik oʻti tanda yoʻq.

Kuz singari zaʼfar ruxsorman,

Mevalar ham shoxlardan uzuq.

Shu kunlarda bahorga zorman,

Tanxastalik ezadi ruhim.

Tanho emas, qatorda borman,

Yana neni izlaydi suqim?

Shu kunlarda bahorga zorman,

Shaffof, yorqin kuy tilar koʻngul.

Yaxshiyamki, qalamga yorman,

Soʻzlab turar bor dilimni ul.

Shu kunlarda bahorga zorman,

Oʻz bahorim kabi bemisol.

Bahor qaytmas, yonuvchi qorman,

Yo noʻnoq qoʻl butagan nihol.

Shu kunlarda bahorga zorman...

ZULFIYA,

Oʻzbekiston xalq shoiri.